OBNIŻENIE LUB ZANIK UCZUCIOWOŚCI WYŻSZEJ.

OBNIŻENIE LUB ZANIK UCZUCIOWOŚCI WYŻSZEJ. Zaburzenie to posiada też szczególne znaczenie kliniczne i sądowo-psychiatryczne. Objaw ten wchodzi w zakres wielu zespołów. Przede wszystkim te zespoły organiczne, które pojawiają się wśród górującego w obrazie klinicznym zaniku płatów czołowych, znamionują się czasem wcześnie obniżeniem lub zanikiem uczuciowości wyższej. To samo stwierdza się w schizofrenii, gdzie czasem jednym z pierwszych i najistotniejszych objawów w przewlekle rozwijającym się procesie (schizophrenia simplex) są właśnie zaburzenia tego typu. Ludzie dotychczas uczciwi, wrażliwi na piękno, pełni ambicji i przejawiający uczucia rodzinne, społeczne, ogólnoludzkie, stają się w miarę rozwoju psychozy nieuczciwi, bezwstydni, brudni, zaniedbani, nie czuli na podniety estetyczne, obojętni wobec swoich obowiązków rodzinnych, społecznych, patriotycznych. Przemiana osobowości dotyczy w tych przypadkach przede wszystkim owych naprawdę człowieczych uczuć i dążeń. W życiorysie tych chorych można zauważyć wyraźne załamanie się ich linii życiowych. Przychodzi do degradacji życiowej i do zdeklasowania społecznego. Takie same zjawiska stwierdzono w następstwie niektórych zabiegów psychochirurgicznych, np. leukotomii przedozolowej. Obniżenie lub zanik uczuciowości wyższej oznacza nieuchronnie wypadnięcie hamulców uczuciowych, wskutek czego afekty niższe i popędy zwykle dochodzą do głosu w sposób niepohamowany. Porażenie uczuciowości wyższej, nawet przy zachowanych czynnościach intelektualnych, prowadzi z konieczności do ciężkich zaburzeń w sferze woli, dążeń i działania. Wskutek tego dochodzi do rozprzężenia całej struktury życia psychicznego. [podobne: wzorcowanie mierników, wzorcowanie mierników do włosów, wzorcowanie mierników na włosy ]