Pobudki uczuciowe.

Pobudki uczuciowe stanowią najsilniejszy motor naszych dążeń i działań. Nawet wówczas, gdy zdaje nam się, że kierowaliśmy się pobudkami, rozumowymi, możemy niejednokrotnie odkryć – my sami lub ktoś inny – że chodziło właśnie o zjawisko racjonalizowania pobudek uczuciowych, tj. przybieranie pobudek uczuciowych w szaty rozumowe jakby dla zmylenia samego siebie. Jest to zjawisko pokrewne katatymii. Czysto rozumowe pobudki występują raczej rzadko, lecz niewątpliwie istnieją. Rozważanie wszystkich pro i contra kończy się ostatecznie postanowieniem (decisio), w ślad za którym idzie działanie lub zaniechanie działania. Można więc powiedzieć, że w opisanym stadium przygotowawczym do aktu woli zachodzi działanie w myśli. Jest to słuszne zwłaszcza dlatego, że w fazie tej, rozważając i oceniając różne pobudki, przeżywamy w wyobraźni możliwe przebiegi naszych działań, w razie gdybyśmy wybrali taki lub inny cel działania czy środek prowadzący do jego osiągnięcia. Postanowienie może dotyczyć nie tylko jednorazowego działania, lecz i całego łańcucha działań, rozciągającego się na przestrzeni nawet wielu lat. Mówimy wtedy o planie lub planowaniu. W przypadku tym postanowienie nie zmienia się bezpośrednio na działanie. Raczej powstaje tu zamiar, który wyraża się wewnętrznym nastawieniem na przyszłe działania w określonym kierunku. Zamiary stanowią przedłużenie stadium przygotowawczego aktu woli. Przy słabej woli zamiary i postanowienia nie urzeczywistniają się w działaniu. Mówimy o silnej i wytrwałej woli tam, gdzie mimo przeciwieństw człowiek dąży usilnie do urzeczywistnienia zamiarów i postanowień oraz wykonuje je, pokonując wytrwale przeszkody. Zdolność dokonania oceny własnych czynów i pobudek nazywa się sumieniem. Miarą tej instancji jest uczuciowość wyższa. [podobne: leczenie za granicą bez ekuz, cel ćwiczeń oddechowych, badanie moczu cennik, olejowanie włosów ]