Badanie tzw. krzywej Kraepelina.

Trwałość uwagi obniża się wybitnie w zespołach organicznych. Jeżeli chory w swoich zajęciach zawodowych albo przy zadaniach, jakie mu się stawia w czasie badania, musi się dłuższy czas zajmować jednym przedmiotem, np. jednostajnymi zadaniami rachunkowymi, to uwaga jego wkrótce ulega znużeniu, co poznajemy po coraz większej liczbie błędów, jakie popełnia. Na zasadzie tej oparte jest badanie tzw. krzywej Kraepelina. Ci sami chorzy mają równocześnie trudności w przejściu na inny temat, tak że stwierdza się równocześnie osłabienie przerzutności uwagi. Inaczej pod tym względem rzecz się ma przy fizjologicznym zmęczeniu, gdzie wprawdzie skupienie uwagi i jej trwałość obniżają się,  ale równocześnie znacznie wzrasta przerzutność. Zakres uwag i obniża się w otępieniu organicznym i niedorozwoju umysłowym wskutek ubóstwa możliwych kojarzeń, natomiast u melancholików i paranoików wskutek jednostronności ich zainteresowań – dlatego u jednych i drugich liczba przedmiotów dających się równocześnie objąć uwagą jest nieduża. U paranoików, a także w zespołach paranoidalnych czujność uwagi ma charakter katatymiczny. Chwytają oni uwagą tę przedmioty, które odpowiadają treści ich urojeń. W niektórych cierpieniach przebiegających z podnieceniem psychoruchowym, np. w pląsawicy, cierpi zarówno czujność uwagi, jak i jej trwałość, stąd zakres uwagi bywa bardzo nikły. Przy badaniu spostrzegawczości u organików stwierdza się czasem w pierwszej chwili wskutek upośledzenia przerzutności uwagi niedostateczną sprawność umysłową, po pewnym czasie zakres uwagi może się nieco poprawić, dopóki znamienne dla spraw organicznych znużenie znowu nie pogorszy wyników. Silne afekty utrudniają możliwość skupiania uwagi nawet już w fizjologicznych warunkach. [podobne: stomatologia mikroskopowa łódź, odbudowa zęba koszt, test na nietolerancję pokarmową z krwi ]